What is mastery all about and what can be my personal mastery? That is the question that’s been guiding me for the last 7 years. Quite often people of course ask me the same question.
I can’t give a straight answer to that question. In fact, one important thing I have learnt is that it is less about finding the right answer and more about the search and exploration itself. Posing the same question continuously and being curious about what I can learn even more about mastery. About myself. About the impact I can have.
Since there is so much interesting and inspiring to share with you about mastery I will start sharing it with you on a regular basis.
Under the name ‘Discovering Mastery’ I will post my personal notes as micro-lessons. You can just let yourself be inspired. Or you can even pause for a moment to learn more and discover mastery for yourself. It would be great to learn from you what you will discover yourself.
“Hoeveel euro heb jij de laatste drie jaar in jezelf geïnvesteerd?” De stilte na deze vraag is oorverdovend. En eerder regel dan uitzondering. Ik stel deze vraag altijd als iemand zegt het “superbelangrijk” te vinden om in zichzelf te investeren, en het gebeurt zelden dat iemand een antwoord heeft.
‘In jezelf investeren’. Het klinkt mooi, krachtig zelfs. Er lijkt een statement in te zitten dat zegt: ik ben het waard om in te investeren! Des te groter mijn verbazing als iemand vervolgens geen euro in zichzelf blijkt te investeren.
De baas betaalt, dus de baas investeert.
In de praktijk is het de werkgever die die investering moet doen. Zo hoort dat namelijk. “Want als de werkgever niet in mij investeert, dan ben ik “weg” (gezegd met dezelfde stelligheid als dat die medewerker in zichzelf wil investeren).
Ik vind dit een fascinerend fenomeen. Waarom? Daarvoor maak ik een uitstapje naar de wereld van het ‘echte’ investeren.
Wat is investeren eigenlijk?
Het idee van investeren is simpel: je zet geld, tijd en/ of middelen in met de verwachting dat het je op de langere termijn meer (financiële) waarde oplevert. Je denkt dan al snel aan meer salaris of een goed pensioen. De crux in deze definitie gaat niet zozeer om het investeren zelf, maar om wie investeert. Dat is degene die die waarde op termijn mag verwachten.
Dat is dus de werkgever. De waarde die de werkgever meestal verwacht is dat je beter gaat presteren. Dat kan voor de korte termijn, maar vooral ook voor de lange termijn. Hoe langer de termijn, hoe groter de kans dat de investering zich later uit gaat betalen. Dus naast beter presteren is een ander rendement dat je er langer blijft werken.
Wordt het niet eens tijd om er anders naar te kijken?
Klinkt logisch allemaal, maar willen mensen dit eigenlijk nog wel. Wil jij dit nog wel? Vroeger was het heel gewoon dat je tot je pensioen voor één werkgever werkte. Maar dat is een uitstervend ras. Organisaties kunnen dat niet meer beloven en nog belangrijker is dat medewerkers zelf er niet meer aan moeten denken zo lang voor één bedrijf te werken. Vijf jaar is tegenwoordig al lang.
In dit licht is het logisch dat organisaties zich steeds meer afvragen of ze nog wel zoveel moeten investeren in medewerkers waarvan de kans zeer groot is dat ze toch binnen korte tijd de organisatie weer verlaten. Als de lange termijn-waarde verzwakt of verdwijnt, dan blijft de waarde voor korte termijn over. Dat betekent dat de werkgever meer eisen mag stellen aan het verhogen van prestaties en resultaten.
De investeringen voor de langere termijn zijn daardoor meer in het belang van de medewerker zelf gekomen. Hoe ga je ervoor zorgen dat je in de nabije toekomst ook nog werk doet wat je graag wilt doen? Hoe ga jij daarin investeren?
Durf jij zelf te investeren (in jezelf)?
Met zeggen dat je vindt dat je werkgever dat moet betalen, red je het niet meer. Jij staat zelf aan het roer. En ja, een training van € 3000 is dan ineens heel veel geld. Net zoveel als toen je werkgever betaalde, alleen nu voel je het zelf. En juist dat is goed. Het zet je aan het denken. Alleen moet je wel je focus verleggen van “wat iets kost” naar “wat de waarde is”. Is het je waard € 3000 in jezelf te investeren? Heb je het geloof dat dat op termijn je meer waarde op gaat leveren? Het is niet voor niets dat investeerders de vraag stellen aan een ondernemer wat die zelf heeft geïnvesteerd in zijn eigen bedrijf. Dat gaat niet zozeer om de euro’s, maar om het geloof dat de ondernemer heeft in zijn eigen bedrijf (en in zichzelf). Dus hoeveel geloof heb jij in je jezelf en hoe belangrijk vind je het om zelfs geld in jezelf te investeren?
En uit eigen ervaring kan ik je vertellen, dat echt in jezelf investeren op de korte termijn ook een heel krachtig gevoel oplevert. Het geeft een gevoel van vrijheid en autonomie. Alleen dat al is het waard om in te investeren.
Ben jij bereid in jezelf te investeren? En wat maakt dat je dat wel of niet doet?
In mijn volgende blogs over dit thema heb ik het onder andere over risicobereidheid, Return on Investment en investeringsbronnen. Deze als eerste in je mailbox krijgen? Laat dan een comment achter met “investeren in mezelf” of stuur een E-mail naar info@schoolformastery.com.
Overal om ons heen zijn er evenementen over: “De toekomst van ….”. De toekomst van finance, van werk, van retail, van gezondheidszorg, etc. Blijkbaar zijn we nieuwsgierig om meer te weten te komen over de toekomst. Alles verandert immers en dat betekent dat niets meer is wat het was en ook niet meer wordt hoe het was. Maar wat dan wel?
Zekerheden verdwijnen.
We willen graag duidelijkheid en zekerheid want dat geeft rust en helderheid. Zo zijn we dat namelijk gewend. We hebben alleen geleerd om die zekerheid te halen uit externe factoren zoals een vast contract, een functietitel, een salaris, de merken waarvoor we werken of hebben gewerkt of de prestaties die we in het verleden hebben neergezet. Maar de afgelopen 10 jaar hebben die factoren deze waarde verloren.
Een vast contract biedt geen garantie meer tot je pensioen (los van de vraag of we nog zo lang ergens willen werken), functietitels zijn diffuser en onduidelijker geworden. Zo noemen veel starters zichzelf al CEO nadat ze zich bij de KVK hebben ingeschreven. Weg is het klassieke carrièrepad naar de top! Een riant salaris is daarnaast voor velen een gouden ketting geworden (en we hopen naarstig op die dikke vertrekregeling). En waar je eerst werkte voor een gedroomde corporate waarvan je dacht dat je daar gebeiteld zat, werkt deze ervaring nu tegen je bij het vinden van een nieuwe baan omdat je niet flexibel of innovatief genoeg bent.
Ook de toekomst is niet zeker.
Dus op alle vlakken wordt zichtbaar dat de zekerheid die we kenden niet meer terug komt en dan is het logisch dat je meer wilt weten over de toekomst en ga je naar die events. Maar vaak kom je daar van een koude kermis thuis want de essentie van de meeste verhalen is dat de wereld zo sterk en snel digitaliseert dat het de essentie van werk verandert en dat je zeer waarschijnlijk je baan verliest omdat je werk verdwijnt. OK, dat is niet wat je wilde horen. Of toch wel? Want wat je eigenlijk kunt concluderen is dat niemand het echt weet. Het enige dat duidelijk is, is dat alles verandert. En dus is het ook belangrijk om je kijk op zekerheid te veranderen.
Zekerheid uit jezelf.
Als we de zekerheid steeds minder kunnen halen uit externe factoren moeten we ze gaan halen uit interne factoren en dus uit jezelf! Maar dat doen we toch? Iedereen ontwikkelt zijn “talent”. We willen allemaal doen wat we leuk vinden en goed kunnen. In de praktijk komt het er alleen op neer dat dat wel snel en makkelijk moet gebeuren want we zijn immers “druk”! Daarnaast verwachten we wel van onze werkgever dat opleidingen worden betaald. Waarom zou je immers in jezelf investeren?
Structureel in jezelf investeren.
Je “talent” ontwikkelen gaat je dus niet helpen. De vraag die je jezelf eerst dient te stellen is in hoeverre jij jezelf ziet als waardevol en in hoeverre jij wel degelijk structureel in jezelf wilt investeren. Vervolgens is het essentieel inzicht te krijgen in wat jij te bieden hebt qua visie, kennis, vaardigheid, ervaring, etc. waarmee jij een verschil kunt maken? In hoeverre zet je deze elke dag in en ontwikkel je ze ook elke dag verder? Hoe zorg jij ervoor dat jij de impact hebt die ertoe doet? Niet alleen nu, maar ook naar de toekomst toe?
Illustration: Meine van der Graaf
Leren omdat jij dat wilt.
Dit zijn veel vragen en in dat feit zit dan ook de crux. Door veel vragen te stellen word je weer nieuwsgierig, onderken je dat je veel nog niet weet en vooral dat je nog veel te leren hebt. Gewoon weer leren zoals je deed als kind, omdat het leuk was, omdat je steeds meer kon en beter werd. En natuurlijk was het ook geregeld frustrerend, maar des te groter was de voldoening als het je op een gegeven moment lukte. In hoeverre leer jij nog op deze manier? Of laat je je leiden door anderen of je onzekerheid?
Ga dus gewoon weer leren, niet omdat het moet, maar omdat je dat zelf wilt. Omdat het je mens maakt en omdat het je de kans biedt iets voor klanten, collega’s, de maatschappij te betekenen met wat jou uniek maakt.
Foto David Legreve
Bij een volgend event over “de toekomst van…”
Wat het sterke is van de trendwatchers die je vertellen over “de toekomst van…” is dat zij vanuit hun eigen interesse en visie om zich heen zijn gaan kijken, zich oprecht zijn gaan afvragen wat er gebeurt, wat voor hen relevant is en wat kan er gebeuren als je verschillende ontwikkelingen aan elkaar knoopt? Om zo voor zichzelf een beeld te vormen van waaruit zij keuzes kunnen maken. Zij doen dit niet omdat dit van hun werkgever wordt gevraagd maar omdat zij dat zelf willen.
Dus als jij weer naar een verhaal gaat over “de toekomst van….” ga dan niet zomaar luisteren en consumeren. Ga in de zaal zitten en vraag je continu af wat het verhaal voor jou en jouw beroep kan betekenen. Wat kun je ermee, wat wil je ermee en hoe kun je de informatie gebruiken om niet alleen nu meer uit je werk te halen, maar ook jezelf zo te ontwikkelen dat je meegaat met de veranderingen en je beter voorbereid bent op de toekomst van werk en vooral de toekomst van jezelf?
Design: Ellen Oosterhof
Ben je bezig een evenement te organiseren over “de toekomst van….” en wil je de deelnemers geïnspireerd in plaats van in shock weg laten gaan, dan heeft de School for Mastery hiervoor een speciaal verhaal ontwikkeld genaamd ‘The Road to Mastery”.
Als je over meesterschap spreekt kom je al snel uit bij kunst. Kunst staat bekend om zijn meesters en dus ook meesterschap. Toen ik de School for Mastery ontwikkelde wilde ik zoveel mogelijk leren over meesterschap, dus ben ik geregeld naar het Mauritshuis en het Rijksmuseum gegaan.
Wat me opviel was de immense diversiteit die er alleen al is bij schilderijen. In de kern gaat schilderen om het plakken van verf op canvas. Alleen de manieren waarop dit kan zijn oneindig. Een schilder kan spelen met de soorten verf, de verftechnieken en de verschillende manieren en stijlen waarop verf op het doek kan worden aangebracht enz.
Wat het een kunstwerk maakt is de manier waarop de schilder dit allemaal doet. In een kunstwerk zie je iemands visie, vaardigheid, ervaring, toewijding, emotie en stijl. Je ziet het resultaat van dit alles gecombineerd in een zichtbaar product.
Iets anders dat me opviel was het feit dat een schilder experimenteert met verschillende technieken en stijlen. De kunstenaar durft een eigen stijl te kiezen waarin hij/ zij zich gaat onderscheiden door deze structureel toe te passen én te ontwikkelen, om tegelijkertijd elke beter te worden.
Schilderen is één manier om kunst te creëren zoals wij dat kennen en er zijn meerdere kunstvormen. Maar is het ook mogelijk om de principes van de kunst te vertalen naar andere vakgebieden?
Wat is de kunst die jij creëert in je werk? Om dit goed te onderzoeken en te begrijpen moest ik eerst me afvragen wat voor kunst ikzelf creëer.
Mijn eerste conclusie was dat ik geen kunst creëer. Ik realiseerde me dat ik te druk in mijn werk was om te zeggen dat ik kunst creëer. Ik was vooral bezig E-mails te beantwoorden, te bellen, om te gaan met korter termijn verzoeken en te trachten mijn oneindige to-do-lijst af te werken. Ik merkte dat ik de kwaliteit van mijn werk af liet hangen van het resultaat van alle genoemde factoren en mijn vaardigheid om daarmee om te gaan. Dat is geen kunst! Dat is chaos en middelmatigheid. Dat was een schokkende en confronterende ervaring.
Toen ik wat dieper begon te kijken was ik in staat om hints te zien van een zekere stijl die ik in mijn werk had. Er waren resultaten die ik had geboekt waar ik trots op was en waarmee ik een verschil maakte. Er waren ook meerdere momenten waarin ik van betekenis was geweest voor mensen en er waren tekenen van waardering die ik van mensen had ontvangen vanwege de manier waarop ik ze had geholpen of geïnspireerd. Deze kwamen allemaal uit momenten waarin ik mensen trainde of coachte en waarin ik mezelf was als Jordy.
Ik besloot toen dat ik zelf ook kunst wilde creëren om er meer over te leren. En een concreet product waarin dit zichtbaar kon worden was een “simpele” workshop. Wat zou er gebeuren als ik het creëren van workshops ging doen met de mindset van het creëren van kunst?
Van tevoren besloot ik dat ik de workshop wilde creëren als een creatieve activiteit. Ik wil genieten van het creatieproces. Dat betekent dat ik mezelf geen tijdslimiet geef en ik werk er alleen aan als ik dat echt wil. Alsof ik zin heb om te schilderen en naar mijn studio ga om te schilderen en iets moois te maken. Het gaat om het creëren van iets dat onderdeel is van mij en waarin ik tegelijkertijd mijn kennis en vaardigheden ontwikkel. Een activiteit waar ik naar uitkijk en waar ik van geniet als ik ermee bezig ben.
Vervolgens ging ik nadenken over het onderwerp en de randvoorwaarden van de workshop. Ik maakte een lijst van onderwerpen die relevant zijn voor meesterschap. Degene waarmee ik besloot te starten was “Focus”. Ik ben ontzettend geïntegreerd door het feit dat over technologie gezegd wordt dat het ons leven veel makkelijker maakt, maar tegelijkertijd lijken mensen het juist steeds moeilijker te maken. Mensen zijn altijd “druk” en worden geleid door hun inbox of telefoon en tegelijkertijd wil iedereen weten wat zijn “purpose” of passie is. Waarom is het zo moeilijk om je eigen koers te bepalen en vast te houden? Ik realiseerde me ook dat door het kiezen van het thema “focus” het mij zou helpen mijn focus te bepalen en vast te houden om de School for Mastery op te bouwen. Daarnaast bepaalde ik dat de workshop niet langer mag duren dan 1,5 uur. Dus met een helder onderwerp en strikte randvoorwaarden kon ik dan starten.
Eerst begon ik mezelf te verdiepen in focus door veel boeken en artikelen te lezen. Sommige boeken las ik meerdere keren, ik maakte samenvattingen en notities en ik maakte samenvattingen van de samenvattingen. Totdat ik het gevoel had dat ik er genoeg over wist om te gaan bouwen.
Ik ontwikkelde een verhaallijn over de essentie van focus die ik in de workshop terug wilde laten komen. Toen ik deze had staan, legde ik hem opzij om een tijdje te laten rusten. Na een tijdje pakte ik hem weer op, bekeek het en paste het weer aan of verdiepte me in bepaalde onderdelen. Toen de verhaallijn goed genoeg was wilde ik een presentatie maken die het verhaal vertelde aan de hand van foto’s. Alleen al het vinden van de juiste foto’s kostte me tientallen uren aan zoeken. Dit was waarschijnlijk het deel waar ik de meeste tijd aan heb besteed, maar ik genoot er intens van om op de bank te zitten en met een muziekje aan de foto’s te zoeken. Ik verloor compleet de tijd uit het oog terwijl ik dit deed.
Om er ook echt een workshop van te maken en geen college ben ik vervolgens allerlei werkvormen en opdrachten uit gaan werken die mensen het best konden leren over focus. Toen dit eenmaal was gedaan kon ik de details toe gaan voegen en de workshop echt gaan ontwerpen en dit is de fase waarin ik nu zit.
Dit betekent ook dat de workshop bijna klaar is om in de praktijk te gaan brengen! Ik begin de energie te voelen om de workshop echt tot leven te brengen. Maar nog steeds met de mindset om hem verder te ontwikkelen. Het is nog lang niet klaar, maar hij is bijna klaar om het aan mensen aan te bieden en er meer over te leren als hij wordt toegepast.
Ik ben meer dan een jaar geleden begonnen de workshop te creëren. In die tijd heb ik veel geleerd over focus, maar nog belangrijker heb ik veel geleerd over het ontwikkelen van meesterschap en het creëren van kunst als essentie. En ik kan je vertellen dat het veel energie en voldoening geeft omdat ik iets unieks maak dat onderdeel is van wie ik ben en waar ik sta in mijn ontwikkeling.
Hopelijk inspireert het jou om te onderzoeken wat de kunst is die jij wilt creëren.
Aangezien je dit blog tot het eind hebt gelezen, neem ik aan dat je het een boeiend onderwerp vindt. Daarom wil ik je de mogelijkheid bieden om deel te nemen aan een van de try outs die ik binnenkort organiseer van de workshop “Focus”. Als je mij wilt helpen de workshop verder te ontwikkelen tot een kunstwerk en meer over focus te leren stuur me dan een E-mail of plaats een reactie hieronder en ik laat je weten wanneer de try outs worden georganiseerd.
A year ago I decided to quit a wonderful job to set up the School for Mastery. I had already developed the idea in 2014, so it took me 3 years to dare to make this bold choice. And so I instantly became an entrepreneur, which had never been part of my development goals before. But it made sense. I had built a lot of experience in talent development and I had seen the impact I have had in all those years and how people valued the way I helped them in their development. People also valued me for my refreshing view on personal development. They told me I gave them the feeling that they matter and that I help them grow what makes them unique. And with their uniqueness they can have an impact. It was so rewarding to hear this and I realized that this is what I want to do and what I have to do. I want to make this available for as much people as possible. And the best way in which I can do that is by setting up a business myself that is built on my view on personal development: mastery development.
The name School for Mastery made logical sense because it simply shows that it is about learning mastery and about bringing people together and contributing to each others development. So from day one I started to tell people that I am building a school. And people responded positively and really liked the idea. And I noticed that being independent felt so energetic, I could spend all my time available on the things that truly matter. The first assignments came quickly which gave me the confirmation that I am doing something that is valued. But once those assignments were finished there were only a few new assignments. And they were not sufficient to be a solid basis with which I can support my family and build the school at the same time.
For the first time I started to feel the other part of entrepreneurship: the uncertainty. In the mean time I also received more often the feedback that it is not really clear what I am offering or that people miss one important element in the School for Mastery: me. But why me? It is not about me, but about the people I want to serve. So you can imagine that I started to feel frustrated. Uncertainty and frustration may not seem to be really comfortable. And believe me, they aren’t. But I noticed that they make me feel alive. They make me realize that I am learning every day and that I haven’t been learning so much in the last few years as I am learning now. This is what mastery is all about: learning every day so I can have the unique impact I can have, now and in the future. It is not about reaching an end state of mastery. It is a way of life!
So if I want more people to benefit from this way of learning I need to let people know that the School for Mastery exists. I therefore need to learn all about marketing and do that on a daily basis. And I want to find the right way so that it connects with the School for Mastery and therefore me. I approached several people to help me deal with the questions I had. My main challenge was that I wanted to market something that is part of me. It felt like marketing a chocolate bar while being the bar myself.
One feedback I received was very valuable. My coach told me that my message is that companies can have the biggest impact if they let people be their unique selves in their work. So why wasn’t I doing that myself then? Why wasn’t I accepting that I am the School for Mastery myself? If people want to know what the School for Mastery is all about, they need to know what I am all about. This was exactly what I needed. I was afraid that people may perceive me as being arrogant and that it is all about me, but that has never been the case, so why would it be like that now? But people do need to see me in order to value what I am offering.
So to make it clear to myself and everyone else: I am the School for Mastery! I live mastery myself already my whole life and I connect with people that also live mastery and who contribute to the School for Mastery. And if you may wonder why I am so open in this blog about my learnings: this is what mastery is all about. Learning every day, being open and vulnerable, helping others and dealing with uncertainty and challenges while having an impact that is bigger than yourself. Being successful is only valuable if you accept and deal with the challenges and difficulties on a daily basis.
So if you feel that mastery can help you too then you know where to find me and I’d love to help you develop your mastery too.
What matters to you so much that it is worth to focus and learn every day?
Ik ben ontzettend geïntegreerd door het feit dat over technologie gezegd wordt dat het ons leven veel makkelijker maakt, maar tegelijkertijd lijken mensen het juist steeds moeilijker te maken. Mensen zijn altijd “druk” en worden geleid door hun inbox of telefoon en tegelijkertijd wil iedereen weten wat zijn “purpose” of passie is. Waarom is het zo moeilijk om je eigen koers te bepalen en vast te houden? Ik realiseerde me ook dat door het kiezen van het thema “focus” het mij zou helpen mijn focus te bepalen en vast te houden om de School for Mastery op te bouwen. Daarnaast bepaalde ik dat de workshop niet langer mag duren dan 1,5 uur. Dus met een helder onderwerp en strikte randvoorwaarden kon ik dan starten.